wortelluis

Wollige slawortelluis
Photo     by Rasbak / CC BY     GNU    
cropped by mtt
Wortelluizen zijn verwant aan bladluizen. Ze brengen een gedeelte van hun cyclus in de grond door, waar ze aan plantenwortels zuigen. Hier wordt de wollige slawortelluis beschreven (Pemphigus bursarius). Er zijn veel meer soorten, maar de leefwijzes en bestrijding zijn vergelijkbaar.

Historie
Wortelluizen zijn al een oude plaag in de moestuin.

Uiterlijk
Wortelluizen zien er uit als bleek-witte bladluizen.

Aangetaste planten
De slawortelluis tast planten uit de composietenfamilie aan. In de moestuin dus bv sla, andijvie, en witlof.

Schade
De aantasting is boven de grond moeilijk waar te nemen. Planten groeien slecht en kunnen bij heet weer slap gaan hangen. De wollige slawortelluis laat een wittige afscheiding op de wortels achter. Als je een plantje uittrekt, is de aantasting daardoor in een oogopslag te zien.

Leefwijze
Slawortelluizen overwinteren als ei in de bastspleten van populieren. In het voorjaar ontstaan uit deze eieren uiteindelijk gevleugelde luizen, die op zoek gaan naar smakelijke sla-en andijvie plantjes. Ze landen eerst op de bladeren, en leven daar een tijdje op. Deze aantasting is niet erg belangrijk en kan makkelijk over het hoofd worden gezien. De nakomelingen kruipen naar de wortels en vormen daar een kolonie, die wel veel schade aanricht.[1] In het najaar bewegen de luizen zich weer na een populier, om daar eitjes te leggen voor het volgende jaar. De luizen hebben een tussenstadium op het blad van de populier - dat is te zien als gallen op bladeren en bladstelen.

Bestrijding
Bestrijding van wortelluizen is lastig, omdat de insecten onder de grond moeilijk bereikbaar zijn. Contact-insecticiden als Pyrethrum zijn daardoor niet geschikt.
Geraadpleegde literatuur
[1] Wikipedia
[2] Planet natural




   ©moestuintips     info@moestuintips.nl